Hey daar, welkom in deze aflevering!
Vorige week hoorde je dat ik een pleidooi voerde voor durven terugkijken naar je kindertijd om bepaalde hardnekkige patronen onder de loep te nemen en jezelf minstens wat beter te begrijpen.
Zelf had ik het voorrecht om twaalf jaar geleden aan die weg te beginnen met een therapeute die mij daar erg mee heeft geholpen. Omdat ik toen nog geen andere mensen kende die in therapie waren of het daarover hadden, besliste ik om te bloggen over mijn therapeutische ervaring.
Nog altijd komen mensen via Google op die oude blogposts terecht, en dat zorgt ervoor dat ik nog altijd heel regelmatig vragen krijg over in therapie gaan.
De vraag die ik het meest krijg is: hoe vind je een goede therapeut?
Net als: wat als het niet klikt? Hoe weet je welke vorm van therapie jij nodig hebt?
Ik ben zelf geen therapeut, dus ik moet het antwoord meestal schuldig blijven. Ik kom niet verder dan het besef dat ik misschien geluk heb gehad, dat het direct klikte, dat ik werd doorverwezen naar het centrum voor gezondheidszorg waar ik terecht kon toen ik last had van angsten.
Een tijd geleden had ik de eer om Lies Clerx, die therapeute is, via zoom te interviewen over mogen wenen, en toen spraken we af dat we eens in het echt zouden afspreken. Vorige week ontmoette ik Lies in Sint-Niklaas, en ik dacht: ik pak mijn opname-bakjes mee, en vraag het gewoon even aan Lies. En zo geschiedde.
INTERVIEW