Hey daar, je zit al aan episode twee van kelly zegt foert, vlotjes zulle!
In deze aflevering ga ik je voor het gemak vertellen naar wie je luistert, aan de hand van 10 random weetjes en een paar labels die je meteen gaan helpen om te weten welk vlees je hier in de kuip hebt.
Tegelijkertijd -efjes disclaimer- zijn die labels ook niet meer dan dat.
Een paar kernwoorden waarmee je een idee krijgt van wie hier juist foert zegt.
Ze hebben voor en nadelen, volgens mij, maar ik ben er niet schuw van omdat ik vind dat ze me voorzien van handvaten en kennis die ik anders minder snel beschikbaar had gehad.
Waarover straks meer.
Maar dus, om het met de titel van een van mijn favoriete tv-programma’s uit de jaren negentig met werner van der sarren te zeggen: wie ben ik?
Ik ben Kelly Deriemaeker, 41 jaar jong, moeder van twee kinderen.
Een jongen en een meisje, van 10 en bijna 7. Ik ben getrouwd met Youri, de sound engineer van deze podcast. Ik ben lang journalist, schrijver en blogger geweest en ben dan overgeschakeld op online coaching, zowel via online cursussen als groepstrajecten en 1 op 1.
Ik werk vooral met mensen die worstelen met het omzetten van wat ze weten naar concrete gewoontes die hen dienen. Mijn voornaamste tools om de regie in handen te nemen zijn mind management, journaling, time management en ik werk ook graag met mensen rond perfectionisme, people pleasen en andere vormen van codependentie. Allemaal dingen waar ik zelf ook nog veel over te leren heb, maar ik vind het fijn om dat samen met anderen te doen. In mijn job, en ook daarbuiten.
In het verleden hielp ik honderden mensen om de manier waarop ze omgaan met hun tijd, hun geld en hun voeding zo in handen te nemen dat ze de resultaten bereiken die zij willen zonder dat het megalastig of ingewikkeld moet zijn. Op dit moment werk ik aan een traject rond journaling, ontdekkend dagboekschrijven.
Ik ben een hele grote pleitbezorger van durven kijken naar dingen die soms lastig zijn, om op die manier dichter te komen bij wie jij bent en wat je nodig hebt. Los van wat andere mensen daarover zeggen of denken. “Ken jezelf” is een van mijn favoriete Stoicijnse citaten, en “omarm jezelf” mag daar zeker achteraan.
Jezelf kennen en aanvaarden zonder schuld of schaamte is volgens mij een daad van rebellie in een maatschappij die er alles aan lijkt te doen om ons te doen twijfelen aan onszelf en wat we voelen. Hetzelfde met mogen stilvallen en wat normaal is in vraag durven stellen.
En dat is ook waar deze podcast voor een stuk over zal gaan, dus hou je al maar vast aan je bretellen.
Tijd voor wat weetjes dan. Het zijn er tien, ook al heb ik altijd geleerd dat je beter kiest voor 9 dan voor 10. Ik heb dat geleerd toen ik voor tijdschriften werkte, en daar waren hele stellingen over, waarom dat was. Maar ik ga hier dus al direct foert zeggen. Tien dingen. Neh.
Ik ben zot van lijstjes. Maar echt. Al van toen ik heel klein was. Ik maakte lijstjes op mijn blog, tales from the crib, ik werd aangenomen bij Story omdat ik zo goed was in lijstjes, en nu ik sinds vorig jaar weet dat ik ADHD heb, en wat dat inhoudt, besef ik dat lijstjes mij een gevoel van orde en controle geven die ik niet zo kan vinden in mijn chaotische, interne beleving.
Zo ver gaat het van mij niet. Maar ik heb wel lijstjes in mijn telefoon. Met de 23 dingen die ik in 2023 wil doen, bijvoorbeeld. Of uitspraken van mijn kinderen. Ik heb ook lijstjes met boeken die ik nog wil lezen, en recepten die ik wil uitproberen en plekken die ik wil bezoeken. Soms vergeet ik die lijstjes weer, en ook dat hoort erbij. Net als het feit dat ik misschien ooit in een lijstje ga veranderen, iets waarvoor verschillende mensen in mijn omgeving mij trouwens al hebben gewaarschuwd.
2.Ik ben een introverte nerd die liefst schrijft en leest en studeert.
Dat dus. Ik ben graag alleen. Met introvert bedoel ik dat ik minder energie krijg van sociale activiteiten dan mensen die onder de noemer extravert vallen. Ik ga het nog wel eens hebben over wat ik daar juist mee bedoel in een van de volgende episodes. Maar ik word dus moe van te veel sociale gebeurtenissen, en ben al heel mijn leven op zoek naar de wss onbestaande balans tussen hele dagen binnen zitten en lezen en schrijven, en af en toe eens onder de mensen komen. Diep in mij leeft een oude monnik, die houdt van stilte en rust en zen. Maar dat is dus maar een deel van het verhaal.
Naast de deur van die monnik leeft een stuiterbal die die monnik heel de tijd wil meesleuren omdat er van alles te beleven valt buiten. Maar die monnik weet dat hij snel moe wordt en wil wenen als het te druk wordt. En dat is dus mijn leven. Al 41 jaar lang. Zot van prikkels, snel kapot van prikkels. Voet tegelijk op de rem en de gaspedaal, met alle gevolgen van dien.
3. Ik schrijf elke dag in mijn dagboek.
Ik heb rituelen nodig en ik haat rituelen. Ze geven me houvast en zorgen ervoor dat ik mijn tijd niet volledig uit handen geef, en het is niet iets dat me van nature afging, leren om afspraken met mezelf na te komen. Het is ook een vorm van grenzen stellen. Ik heb ook echt moeten leren dat ik mezelf eerst mag betalen, en daarmee verwijs ik graag naar het principe van pay yourself first uit de wereld van het budgetteren. Uitleggen. Elke dag wandelen en lezen en journaling gebeurt niet vanzelf. Ik heb moeten leren om de touwtjes in handen te nemen en al eens om te gaan met het voor mij vreselijk ellendige gevoel van mensen teleur te stellen of eventueel misschien wel misbegrepen kunnen worden.
4. Ik ben een foodie en ik ben zot van koken en eten en alles. Soms denk ik dat ik ooit nog een restaurant zou willen beginnen. Ik heb ook een diploma hulpkok, dus ik zou het vast niet volledig verknallen. En ik word gewoon onwaarschijnlijk zen van eten maken, wat ook te zien is aan mijn ondertussen imposante collectie kookboeken.
5. Ik test graag dingen uit en ben graag bij de eerste om dat te doen. Gadgets. Apps. Raar eten. Smijt maar allemaal mijn richting uit, dan doe ik er met plezier iets mee. Zolang het niet te hoog is of met parkeren. Ik ben op dat vlak dan weer een bange laagbloeier die maar op haar 31ste haar rijbewijs haalde omdat ze op bevallen stond en het niet zag zitten om overal naartoe te fietsen met een baby. Dat dus ook ja.
6. Ik ben al meer dan tien jaar in therapie. En ik ben daar trots op en blij mee. Wat een onwaarschijnlijke verrijking is me dat geweest. Net als coaching. Ik heb een neurodivers brein, dus dat is me nogal wat in mijn bovenkamer. Therapie heeft me geleerd om naar mezelf te luisteren en het serieus te nemen als ik voel dat iets niet correct is of dat iemand te ver gaat. Dat kon ik heel lang niet, omdat ik alleen maar gericht was op anderen comfortabel en blij houden. Het is nog steeds mijn achilleshiel, maar ik zie het mezelf al veel vaker doen, dat eeuwige schikken en flink zijn en voor iedereen goed willen doen forever.
7. Ik heb een zwarte gordel in stoppen. Ik ben gestopt met roken in 2005, met alcohol drinken in 2016, en met cola light en social media en op elk moment eten ook. Niet omdat ik niks mag van mezelf, maar omdat ik beter ben in stoppen dan in proberen om dingen een beetje te doen. En omdat ik het gevoel heb dat hoe vaker ik stop met dingen die eigenlijk niet meer zo nuttig of nodig blijken, hoe minder ik te stoppen ben. Wat de max is. Ik ben nogal alles of niks ik. En ik kan best goed stoppen.
8. Ik ben dit jaar 20 jaar samen met dezelfde man. Hoe zot is dat? Leren kennen op het internetforum van de jongerenzender Jimtv en niet meer gelost. Ik stop dus niet systematisch met alles. Ik kan ook goed doordoen als ik wil. En ik ben er ook in geslaagd om een paar boeken te schrijven, over bloggen en bullet journaling. Zo’n opgever zal ik dus ook wel niet zijn.
9. Ik heb iets met Tien Om Te Zien en retro tv-programma’s. En niet alleen dat. Ik schuim Vinted af op zoek naar fido dido en dingen van LC Waikiki en ik word een beetje zot als ik iemand zie met een FlikFlak horloge of een pin van Meli Park en ik weet zelf niet goed waarom. Nostalgie is mijn love language. Minder met films, trouwens. Daar heb ik het geduld niet voor.
10. Mijn superkracht is mensen herkennen. Ik heb een fotografisch geheugen als het gaat over menselijke gezichten. Het is crazy. Ik ben samen met een man die nooit iemand herkent, dus misschien is het ook doordat het contrast tussen ons zo gigantisch is. Wat ik dan weer niet zie is veranderingen in interieurs. Terwijl mijn man binnenkomt in de H&M en zegt: die vloer is hier veranderd. Freak!
Et voila. Dat waren ze. Hope you liked it.
Ik heb ook nog een kleine tip, voor de rubriek “de tip van de week”.
Als je niet kunt kiezen, gooi dan een munt omhoog en maak van de ene keuze kop en de andere munt. Wat je gooit is minder belangrijk dan wat je voelt als de munt valt. Voel je teleurstelling? Dan wilde je het andere. Werkt altijd wreed goed voor mij om te voelen in plaats van te denken.
Merci om te luisteren! Tot volgende keer!