Kelly zegt foert!

Mijn woord van het jaar is….

Aflevering 62

Nieuw jaar, nieuw seizoen, nieuwe kansen. In deze aflevering geef ik je een update en vertel ik je wat mijn woord van het jaar is. En dat van de sound engineer!

Hier heb ik het over:

  • een update over het einde van het jaar en wat ik dan zoal doe

  • het proces van een woord van het jaar kiezen en waarom ik dat zo helpend vind

  • wat het woord van het jaar wordt voor de sound engineer

  • waarom ik niet meer aan traditionele goede voornemens doe, en wat ik in de plaats kies

  • wat mij helpt om mijn blinde vlekken te spotten

Ik vermeld:

Hey daar!

Ik ben terug met een nieuwe podcast en een nieuw seizoen van Kelly zegt Foert. Hoera!

Heel veel zin in, een belachelijk lange lijst van onderwerpen die ik eens met jou wil coveren ook, en nog niet echt een planning, maar we gaan zien waar we uitkomen, zoals altijd.

**Eerst even een korte LIFE UPDATE:**

Het is 2025 ondertussen, say what? Ik hoop dat alles goed met je gaat en dat de kroketten ondertussen verteerd zijn en je het een beetje leuk hebt gehad.

Ik ga je in deze podcast een korte update geven over hoe het hier is, en ik ga je vertellen wat ik allemaal deed aan het einde van het jaar om 2024 af te ronden en me op 2025 te richten.

Hier was het einde van het jaar best een fijne periode.
Onze feestdagen voelen steeds meer zoals wij ze willen.
Niet te druk, niet te veel verplichte nummertjes, en genoeg tijd om onze goesting te doen.

We zijn naar de cinema geweest, meerbepaald naar Mufasa, en ik heb maar drie keer bijna geweend.

We zijn naar de Warmste Week geweest in Brugge, hebben een pyjamadag gedaan, altijd goed. Veel gegeten en gedronken, gestrandwandeld ook, en er was zelfs tijd om met mijn man een kinderloze dag in te plannen, naar Antwerpen, wat eigenlijk ook wel echt de max was.

Allemaal tof.
Voor de kerstvakantie waren er examens, voor één van mijn twee kinderen zelfs in het eerste middelbaar.

Dat was boeiend en ook wel een beetje vermoeiend, maar alles ging best oké, zijn rapport was goed en het zorgde er ook voor dat wij bijna 5 weken in elkaars buurt waren, mijn eerstgeborene en ik.

Dat had op allerlei manieren kunnen uitdraaien, maar toen ik hem maandag naar school bracht waren we het erover eens dat we dat eigenlijk best goed gedaan hadden samen en echt niet zoveel ruzie hadden gemaakt. Wij twee dan. Voor de rest was er hier bij momenten meer dan ruzie genoeg, maar dat is voor een andere podcast misschien.

Ik gaf ook twee masterclasses die van alles opriepen om verder mee aan de slag te gaan voor mijn deelnemers, wat weer machtig was om zien.

De eerste ging over herstellen van het flinke meisjessyndroom, een symptoom van het patriarchaal systeem waarbij meisjes leren om zich vooral niet te verzetten tegen hun eigen onderdrukking, met alle gevolgen van dien.

De tweede masterclass was er een over wat flinke meisjes vooral niet mogen zijn: boos. In “je boosheid” omarmen had ik het twee uur lang over het belang van boos mogen zijn en hoe je je boosheid kunt gebruiken als brandstof voor verandering en zelfbevrijding.

Die twee masterclasses kunnen nog altijd aangekocht en gevolgd worden. Van zodra je inschrijft via kellyderiemaeker.be bij het aanbod, krijg je er het mooie werkboek vol schrijfoefeningen, de slides en de opname als video en audio bij. Zeker eens checken, kan ook via de link in mijn profiel op Instagram trouwens.

TRADITIES:

Anywayz.

Ik vind het einde van het jaar eigenlijk best wel tof.
Net als het lonken van een nieuwe start op 1 januari en het gevoel van mogelijkheden dat daar voor mij toch altijd bijhoort.

In december vind ik het tof om terug te kijken en me af te vragen waar ik meer van wil en waar minder in het nieuwe jaar.

Echt traditionele goede voornemens maak ik niet, omdat ik probeer om elke dag bewust bezig te zijn met dingen als mijn eten of bewegen of zelfzorg, of toch de meeste dagen.

Ik heb wel nog eens iets nieuws ingevoerd in mijn ochtendritueel waar ik content mee ben tot nu toe, ik vertel je straks wat dat is.

En verwijs graag naar de podcast die ik ooit maakte over wat ik elke dag, elke week en elke maand doe, ik denk aflevering 7. Nog altijd één van mijn meest beluisterde van Kelly zegt Foert, trouwens.

Ik hou meer van intenties dan van voornemens, denk ik.

Ik blik aan het einde van het jaar graag terug in mijn journal en agenda en door mijn foto’s, wat ik trouwens moet doen van mezelf omdat december de maand is waarin ik een fotoboek en de kerstkaartjes met foto’s maak van het jaar dat eindigt. Dat alleen al is echt een goede oefening.

Een mens beseft niet altijd wat hij allemaal verslaat en doet op een jaar.
Wat we hier ook doen is een foto nemen op nieuwjaarsdag en iets gaan drinken in een triestige tea-room. Zalige traditie.

En ik kies ook elk jaar een woord om mijn jaar richting te geven.
Om mijn voornaamste intentie aan te geven.
Vorig jaar was dat licht.
Het is ook al “minder” geweest.

Dat woord gebruik ik om te fungeren als baken voor mijn beslissingen. Maakt dit mijn jaar of leven lichter of zwaarder?
Voelt dit licht of juist niet?

Het duurt altijd even om het te kiezen, en vaak is het een woord dat vaak naar boven komt als ik schrijf in mijn journal of gesprekken voer met mensen.

Ook cool: mijn man koos ook een woord, en ik heb dat niet eens moeten forceren wat ik op zich al wonderbaar vond, want hij doet zo’n dingen niet vaak.

Nog cooler: hij koos het na een tof gesprek in de auto onderweg naar Antwerpen. We zaten in een koffiebar, en plots zei hij: ik heb mijn woord van het jaar. Omdat jij dat woord net een paar keer zei, en het resoneerde.

Hij koos voor bewust.
Zalig.
I love bewust.

Zalige intentie, dingen met meer bewustzijn doen.
Voor ons gaat dat woord over bewuster voelen, meer hart dan hoofd.
Meer lijf dan hoofd ook.
Je afvragen hoe iets echt voelt.
Wat er echt gaande is.
Bewust gaat voor mij ook over vertragen om bewustzijn te creëeren waar er nog geen was of kon zijn.

In ons ouderschap.
In onze relaties.
Vragen in plaats van veronderstellen.
Uitspreken in plaats van verwachten dat mensen je gedachten kunnen lezen.
Eerst je eigen gedachten leren lezen en daar de tijd voor nemen.
Al dan niet met behulp van een coach of therapeut.

Mijn woord van het jaar sluit er megahard bij aan, bij zijn woord.
Toevallig of niet.
We zijn meer dan twintig jaar samen dus dat gaat soms gewoon zo, als je wat chance hebt en regelmatig met elkaar praat, ook over wat ongemakkelijk is of voelt.

Het wordt een interessante combinatie, zijn woord en het mijne, en dat voel ik letterlijk al elke dag sinds we het kozen en uitspraken tegen elkaar.

Mijn woord is …. Tromgeroffel….. WAARHEID.

Misschien denk je: OMG ja, ik voel hem direct.

Maar het kan ook dat je denkt: unk. Waarom zelfs? Waarom zou je waarheid kiezen?

Well..

Er zijn een paar redenen.

De afgelopen jaren waren er voor mij zeker en vast van een verhoogd bewustzijn. Rond patronen, beschermingsmechanismen, angsten, dingen die mij in de weg zitten om authentieker te leven en dat voluit te doen, in plaats van vanuit kramp en angst voor van alles en nog wat.

En je kan je niet bewust zijn van dingen als patronen en coping mechanismes die je in de weg zitten zonder dat je begint met te zien waar je niet volledig eerlijk bent of kunt zijn met jezelf.

Je moet soms echt je roze bril opzetten en stoppen met flink zijn of dankbaar of focussen op wat positief is en zo de rest negeren. Klinkt zoveel makkelijker dan het in werkelijkheid is, trouwens.

Als ik mensen coach zeg ik vaak: we liegen het beste als we tegen onszelf liegen. We doen dat het meest overtuigend tegen onszelf, ook.

Wij als mensen hebben zot veel blinde vlekken.
We vertellen onszelf allerhande verhalen die klinken als de waarheid, waarmee we de realiteit op machtige wijze verdoezelen.

Je kan jezelf wijsmaken dat je in de leukste job ter wereld zit tot een burnout je dwingt om in te zien dat je eigenlijk constant over je grenzen moest gaan om het te doen werken. Het kan jaren duren voor je doorhebt dat je die job alleen kon doen door te negeren dat je lichaam in het rood zat. Ik ken mensen die niet doorhadden dat ze dag in dag uit hyperventileerden en tegen paniekaanvallen aanzaten tot hun lichaam stop zei en ze konden beginnen voelen in plaats van dissociëren.

Raar, maar voor veel mensen zo waar.

Het is pas als we stoppen met de signalen die ons lichaam ons geeft te verdoven, en met nieuwsgierigheid beginnen luisteren en echt kijken, dat we inzien dat ons verhaal samenhing met kleine en grote leugens en beslissingen rond hoe we ons verhaal aan onszelf kiezen te verkopen.

Denk maar aan ouders die weigeren te zien dat het slecht gaat met hun kind.
Partners in relaties die de schuld op elkaar steken en blijven hopen dat de ander iets verandert om niet te moeten inzien dat er twee mensen nodig zijn om te dansen.

Mensen die zichzelf wijsmaken dat het overal wel iets is in plaats van toe te geven hoe slecht ze zich voelen in de relatie waar ze in zitten. Het kan van alles zijn.

Ik kan, zoals de meeste mensen, goed liegen tegen mezelf, en nog beter tegen anderen.

Ik ben immers een gigantische people pleaser.
Ik probeer mezelf dat niet kwalijk te nemen, het is aangeleerd gedrag en ik heb het ook bijna nooit anders gezien, maar het zit me nog steeds erg in de weg.

Ik besefte pas echt dat het een probleem was toen ik iemand jaren geleden hoorde zeggen dat people pleasen liegen is. En manipuleren.

Ik dacht dat het vriendelijkheid was, maar eigenlijk is het faken en dan verwonderd zijn dat niemand weet wat jij wilt en wie je bent. Het is niet de taak van andere mensen om jouw codetaal te ontcijferen en achter jouw “geen probleem” en eeuwige glimlach te gaan zoeken naar de mogelijkheid dat je het niet meent. Maar dat had ik dus heel lang niet door.

Ik heb de laatste jaren al heel wat bewustzijn gecreëerd rond waar ik nog altijd neig naar people pleasen vanuit mijn angst voor conflict, de mening van anderen, verkeerd begrepen worden en andere zaken waarover ik meekreeg dat je ze vooral moest vermijden. En toch. Toch speelt het nog heel vaak op.

Ik betrap mezelf nog altijd in allerhande scenario’s op marge tussen wat ik denk en voel en wat ik mag uiten van mezelf.

Ik zie mezelf glimlachen waar ik wil wegstappen of een grens wil trekken.
Ik betrap mezelf op frustratie die gericht is op anderen waar ik zelf iets te doen heb.

Aangeven wat ik wil en voel is mijn taak, maar ik leerde hopen dat anderen zouden zien en voelen dat ik moet ben, of noden heb, en die passiviteit komt voort uit angst.

Ik kies nog veel vaker dan ik zou willen voor vermijding en stilte waar ik me zou willen durven uitspreken en dat vanuit oprechtheid in plaats van angst.

Waarheid gaat daarover voor mij.
Ik wil ook vaker schrijven en delen over mijn waarheid, hier en op de socials.

Omdat ik geloof dat het internet en wij allemaal baat hebben bij de verhalen van echte mensen zonder veilige kadrage en alleen maar het tonen van onze propere etalage. Ook dat wordt voor mij een oefening die ik al heel wat jaren in mijn hoofd heb en waar ik mee experimenteer, maar het kan nog wat bewuster, voel ik.

Het begint met eerlijk zijn tegen mezelf over wat ik echt wil, voel, ervaar, wegduw, negeer, en daar met nieuwsgierigheid naar kunnen en mogen kijken en daar de tijd voor nemen.

In mijn journal, want ik doe nog elke dag aan ontdekkend dagboekschrijven, ondertussen al meer dan duizend dagen.

Mijn schrijfpraktijk hielp mij zeker, maar de afgelopen weken duw ik mezelf wat verder. Ik heb mijn dagelijks schrijfritueel weer wat aangescherpt en waar ik de neiging had om te stoppen met schrijven omdat het misschien wat ambetant werd en ik weerstand voelde, ga ik nu net wat verder en daag ik mezelf uit om wat ik mezelf zie schrijven uit te drukken en te delen met de mensen waar het over gaat.

Niet simpel, maar wel nodig om iets te kunnen en mogen veranderen.
Als je je eigen frustratie niet kunt of mag voelen omdat je vooral dankbaar wilt zijn, dan kan het dat je de schuld op jezelf richt of je eigen kas opvreet en je daar niet eens van bewust bent.

Dus ik focus op voelen en me afvragen wat de realiteit van iets is. Mijn lichaam wijst me vaak de weg naar het antwoord.

Ik zorg voor mezelf door minder makkelijke gesprekken te voeren over wat ik zie. Ik zeg soms tegen de sound engineer dat ik besef dat het niet altijd simpel is om samen te zijn met iemand die zich heeft voorgenomen om vaker haar waarheid te voelen en uit te spreken, en dat is ook zo, maar hij kan het echt aan, en samen met zijn woord voel ik dat er van alles gebeurt en wordt aangegaan dat we misschien te vaak hebben vermeden omdat we allebei neigen naar conflictvermijding en afwachten, in bepaalde gevallen.

Dat doen we dus niet in 2025, als het van ons afhangt.
Benieuwd waar het ons gaat brengen.

Ik heb ook weer een lijstje met 25 dingen voor 2025 gemaakt, ook altijd tof en misschien een goede tip om die oefening ook eens te doen, vanuit de vraag: wat zou ik graag gedaan hebben voor het einde van dit jaar?

Daar staan reizen op, in de paasvakantie gaan we naar Noorwegen met het gezin, en ik wil ook heel graag weer een paar dagen alleen weg, zoals vorig jaar naar Edinburgh. Alleen dit jaar misschien eens naar de zon, voel ik.

Oh ja, en ik ging je ook nog vertellen wat ik heb aangepast aan mijn ochtendritueel.

Je weet het of je weet het niet, maar ik lees graag en stel elk jaar een leesdoel op de boekenwebsite Goodreads van 35 boeken. In 2024 haalde ik dat doel vlot en kwam ik uiteindelijk uit op 44 gelezen boeken.

Ik voelde me geïnspireerd door schrijfster Gretchen Rubin van de Happier podcast die haar volgers uitdaagt om elke dag 25 minuten te lezen. Ik lees sowieso zo goed als elke dag, al is het maar 5 minuutjes, maar ik dacht: wat als ik het letterlijk elke dag 25 minuten zou doen?

Dus nu begin ik er mijn ochtenden mee. Ik zet letterlijk een timer op mijn gsm, en doe niks voor ik 25 minuten heb gelezen. Echt zalig! Daarna laat ik mijn gsm ook links liggen tot ik een 3-tal pagina’s heb gejournald. Zo’n fijne, rustige manier om mijn dagen te beginnen.

De eerste drie kwartier voelen zo hard van mij nu.

Ik maak de kindjes pas wakker na een uur, en het is een zalige manier om aan de dag te beginnen met dingen die mij echt voeden.

Aanrader!

Wil je beginnen schrijven?

Ik heb een gratis e-book dat je kan vinden via de link in bio.

Alle liefs, en de beste wensen he.

Heb je genoten van deze aflevering? Laat dan zeker even een review of rating na op Apple Podcasts of Spotify. Zo kunnen anderen ook mijn podcast ontdekken.