Hey daar, welkom in deze podcast, die ik opneem voor ik met ons gezin naar Noorwegen vertrek.
Ik heb daar zo veel zin in. En kleine Kelly ook. Als je naar de twee vorige afleveringen luisterde, dan weet je dat ik al een tijdje bezig ben met innerlijk kindwerk.
Vandaag vertel ik je mijn persoonlijk verhaal, en geef ik je mee hoe ik ervoor zorg dat ik een rechtstreeks lijntje hou met de jongere versie van mezelf die mij veel te vertellen heeft over mezelf en waar ik bang voor ben, blij van word en goed op ga.
Reizen is één van die dingen. Maar er is nog zoveel meer dat ik van kleine Kelly heb geleerd, en dat kan alleen maar door bewust met haar bezig te zijn. Vandaag geef ik je een paar opties die je zelf kan exploreren, en je bent welkom in Club Foert waar we bezig zijn met een themamaand rond contact maken en zorgen voor jouw innerlijke kind. Je kan daaraan deelnemen voor maar 25 euro, kom dat zeker bekijken na deze aflevering op clubfoert.be.
---
Innerlijk kindwerk.
Ik kwam er zelf mee in contact toen ik me een paar jaar geleden liet coachen door een Amerikaanse coach in een groepsprogramma.
Daarvoor had ik in therapie al wel ontdekt dat terugkijken op bepaalde zaken die doorheen mijn kindertijd bij mij waren geïnstalleerd, denk patronen en gedachten, nodig zou zijn om een en ander te kunnen veranderen aan die patronen.
Om iets anders te beginnen doen, moet je namelijk eerst zien dat er andere opties zijn, en daar hoort ook bij dat je andere dingen mag beginnen geloven. Over jezelf. Over hoe de wereld werkt.
In plaats van anderen de schuld te blijven geven over alles, wat we als mens graag doen, moet je het moedige werk aangaan om je af te vragen hoe jouw innerlijke wereld ook voor bepaalde zaken zorgt in interacties met anderen.
Als mensen zeggen dat ze niet meer weten wie ze zijn, dan is de weg terug vaker dan ze kunnen beseffen via hun innerlijke kind en alles dat ze er ooit al heel jong aan hebben leren afwijzen.
Hoe maak je contact met je innerlijke wereld en met die jongere versie van jou die vaak voor impulsieve reacties zorgt?
Er zijn een paar opties, en ik ga je vandaag vertellen welke ik al heb gebruikt.
**Alles begint altijd met bewustzijn.**
Je kunt simpelweg niks veranderen als je jezelf blijft vertellen dat er niks speelt en dus ook niks veranderd moet worden.
Je moet dus eerlijk kunnen zijn met jezelf.
En dan nog wat eerlijker.
Veel mensen blijven weg van deze optie omdat ze ergens onderweg leerden dat erkennen dat je een rol speelt in bepaalde dynamieken, automatisch betekent dat je er ook schuld in hebt. Maar dat is je innerlijk kind aan het woord, en je mag de volwassene in jou tegen dat kind laten zeggen dat dat niet zo is en niet hoeft te zijn. Maar dat het kan dat het dat zo heeft geleerd, en dat dat zorgt voor vermijding en wegkijken waar het met nieuwsgierigheid en zachtheid naar mag beginnen kijken. Al dan niet met hulp.
Bij mij persoonlijk is heel veel bewustzijn traag maar zeker ontstaan in de veilige omgeving van therapie. Kleine Kelly moest nog heel veel tranen wenen over dingen waarover ze leerde geloven dat ze er niet over moest of mocht wenen, en mocht dat daar doen.
Zo waardevol.
---
Bewustzijn alleen is altijd maar stap 1.
Door het te zien en te weten, verander je niks.
Innerlijk kindwerk draait rond de relatie met dat kind verbeteren en er vaker contact mee maken in je leven, met die jongere versie van jou, en ik ga je vandaag enkele tools meegeven die ik zelf graag gebruik en meegeef aan mensen in mijn trajecten.
1. Innerlijk kind visualisaties en meditaties
Als je ooit deelnam aan Kamp Foert, dan heb je hier ervaring mee. Je kan contact maken met jouw innerlijke kind door aan visualisatie-oefeningen te doen.
Een innerlijk kind visualisatie is een geleide mentale oefening waarbij je in je verbeelding contact maakt met de jongere versie van jezelf.
Je stelt je voor dat je naar een veilige, rustgevende plek gaat (bijvoorbeeld een tuin, strand of bos).
In deze veilige omgeving verschijnt je innerlijke kind - de jongere versie van jezelf uit een specifieke leeftijdsfase of een symbolische representatie van je kindertijd.
Je maakt contact met dit kind: je kunt een gesprek voeren, naar zijn/haar gevoelens luisteren, troost bieden, of simpelweg tijd doorbrengen samen.
Je kunt je volwassen perspectief gebruiken om het kind geruststelling, wijsheid of bescherming te bieden die het destijds misschien miste.
Vaak eindigt de visualisatie met een symbolische handeling van heling, zoals het kind omhelzen, het kind meenemen naar je hart, of beloven er altijd voor hem/haar te zijn.
Klinkt misschien vaag als je het nog nooit deed, maar dit is een oefening die heel veel losmaakt voor de mensen in mijn trajecten, en ik ben van plan om je de komende maand een visualisatie mee te geven in club foert.
2. Journaling of ontdekkend dagboekschrijven
Zoals je weet, of misschien weet je dat niet, schrijf ik al meer dan duizend dagen elke dag in mijn dagboek. En soms schrijf ik vanuit mijn innerlijk kind.
Ik geef mijn coachees regelmatig de oefening mee om hun innerlijk kind eerst aan het woord te laten. Maar dan echt. Ongecensureerd. Dat klinkt simpel, maar is het niet, omdat we dat kind in ons leerden af te wijzen. Onze ouders wezen het misschien af als we het lastig hadden, en die ouderstem hebben velen van ons zo hard geïnternaliseerd dat het echt lastig is om het jongere kind in ons te laten zagen, klagen, wenen, spreken.
Er komen geen woorden op papier omdat we onszelf al aan het censureren zijn.
Mijn oefening is: luister. Laat het kinderachtig zijn en je vertellen wat er niet lukt. Wat er persoonlijk voelt. Op je werk. In je relatie. Waar het zich stom of alleen of niet gezien voelt.
Als je dat hebt gedaan, dan is deel twee als een lieve, verantwoordelijke ouder naast jezelf gaan zitten. Luisteren en vragen stellen. Geruststellen. Troosten. Trots zijn ondanks alles.
Als je die ouder niet hebt gehad, dan kan dat lastig zijn. Maar wij hebben allemaal kindstukken en volwassen stukken in ons. Ik zie dat mensen het wel tegen hun kinderen kunnen, maar niet tegen hun eigen innerlijk kind. Het vergt wat oefening, maar het is zo waardevol om ook op latere leeftijd naast jezelf te gaan zitten en de ouder te worden die je zelf hebt gemist.
3. Creatieve expressie en mogen
Zo goed.
Mijn kind wil spelen, kleuren, dansen, heel luid lachen, onnozel doen, het zotteke uithangen, zonder hechting aan de mening van anderen over wat ik maak, deel, schrijf.
Mijn werk is mijn creatieve expressie, maar jij kan het vinden in een hobby die je ooit had, naar optredens gaan zoals toen je 16 was, dingen herbeleven die je als volwassene hebt afgewezen.
Je innerlijke kind laten mogen kan ook gaan over de puber die je niet lang genoeg mocht zijn omdat je sneller volwassen moest worden dan goed voor je was.
Eer haar, in je haar, je kleren, je leven.
Laat haar naar je lievelingsfilms van vroeger kijken, en voel wat er gebeurt.
Neen, dat is niet cringe, dat is de max.
Soms is een midlife crisis eindelijk echt mogen puberen nadat je het binnen de lijntjes hebt gedaan en je nooit echt hebt kunnen losmaken van de meningen van je ouders.
Dan is het nu hoog tijd.
Maak je los.
Rebeleer.
Speel maar.
Ge moogt.
4. Teruggaan naar de plekken van je jeugd
Veel mensen hebben weinig herinneringen aan hun kindertijd, en ook niet veel foto’s. Vraag eens rond bij mensen die erbij waren, wat zij zagen, zodat het verhaal van je ouders misschien wat wordt gecounterd met een realistischer beeld.
Bezoek je kleuterschool.
Ik ben teruggekeerd naar waar ik als kind woonde in Duitsland, en deed dat met mijn gezin. Ik heb daar stukjes van kleine Kelly gevoeld en gezien en dat was zo waardevol voor mijn eigen verhaal.
Ga nog eens op vakantie naar die plek waar je altijd heen ging met je gezin van oorsprong. Zoek een oude foto van jezelf en schrijf een brief aan dat kindje. Of laat dat kindje er een aan jou schrijven.
Hang jezelf als kind in je zicht en doe het voor haar. Vraag je af wat zij leuk vindt. Hoe je het haar eindelijk kan beginnen geven. Meer lol. Meer zachtheid. Meer vertrouwen.
Maak contact, laat het aan het woord, en begin aan een belangrijk proces waar je net zo goed vreugde, kinderlijke oprechtheid en rouw zult aantreffen.
Het kan zo een mooie weg zijn naar meer begrip voor jezelf en dat mooie, machtige, levendige kind in jou dat je misschien, zoals zovelen, hebt leren afwijzen. Leer het kennen. Laat het leven en spelen. Wees nieuwsgierig naar wat het je nog kan leren.
Als mensen zeggen dat ze niet meer weten wie ze zijn, dan is de weg terug vaker dan ze kunnen beseffen via hun innerlijke kind en alles dat ze er ooit al heel jong aan hebben leren afwijzen.
Ik hoop dat ik je heb geïnspireerd om je te verbinden met dat kind in jou dat er nog is en misschien vaker dingen wil delen en wil spelen in plaats van alleen maar voldoen aan alle regels van volwassen zijn.
Misschien helpt hij of zij je wel om bepaalde prioriteiten tegen het licht te houden.
De mooiste mensen zijn de mensen in wie je het kind nog kunt zien doorschemeren, en jij mag en kan dat ook.
Kom zeker naar club foert om dieper te duiken samen met al onze kleine kindjes die daar op jou aan het wachten zijn.
Tot volgende keer!