Hey, en welkom in deze podcast, waarvan ik het script heb geschreven op de vlucht van Oslo naar Brussel.
Noorwegen was zalig.
Het was niet echt onze intentie, maar we hebben het Noorderlicht gezien, en ik kan nog altijd amper geloven dat het gebeurd is en dat we zoveel geluk hadden om het te zien van waar wij zaten.
Een uur boven Oslo, dus echt niet hoog in het Noorden, en toch.
Het had net zo goed niet gelukt kunnen zijn, maar het is gelukt, en ook al gingen we helemaal niet naar daar om het te kunnen zien, het was een hele mooie kers op een hele smakelijke taart.
------
Vandaag wil ik het nog eens over mijn werk hebben, en hoe dat is geëvolueerd door me zo vaak ik kan af te vragen waar mijn innerlijk kind blij van wordt.
Ik doe het voor haar, eerst en vooral.
Voor dat kind dat zich dikwijls zo anders heeft gevoeld, en niet alleen dat, maar dat aanvoelde als slecht.
Dat ik nu een job heb waarin ik alles dat raar werd gevonden aan mij kan cultiveren, is een werk van veel vallen en opstaan geweest. Ik denk zoals bij iedereen.
Het probleem met carrières, denk ik soms, is dat ze er langs de buitenkant vaak veel evidenter en simpeler uitzien dan ze langs binnen voelen.
Soms zeggen mensen me dat ze net zoals ik zouden willen weten wat ze willen doen of te doen hebben, en dan denk ik altijd: huh, wie zegt dat ik weet wat ik doe?
Ik weet zelfs niet of ik ooit al echt dat gevoel heb gehad wat mijn werk betreft. Toch niet voor langer dan een paar zalige seconden, haha.
Ik heb me er ondertussen meestal bij neergelegd dat ik tegelijk het meest vrije beroep heb van alle mensen die ik ken, en dat dat toch met bepaalde lastigheden en onzekerheden komt.
Bijvoorbeeld: dat ik nog nooit een moment heb gehad waarop ik wist wat ik in het jaar dat volgt zou doen. Of ik wel geld zou verdienen met wat ik doe of bedenk. Of de dingen die ik wil proberen gaan slagen, en wat slagen dan juist betekent. Dat het geslaagd voelt voor mij, of voor iemand anders.
Hoe ik mijn parameters voor succes bepaal, is immers niet altijd hoe iemand anders dat zou doen, en maar goed ook.
Wat ik doe is verbonden met mijn inspiratie, mijn energie, mezelf, en ik fluctueer, net als mijn goesting.
Alles steunt in mijn onderneming op mij en natuurlijk ook op mijn vennoot, die ook mijn partner en de vader van mijn kinderen is. Ik ben de baas op creatief vlak, en ik ben altijd zo voorzichtig mogelijk om wat eigenlijk een cadeau en privilege is niet te behandelen als een last, maar ook bij mij zijn er momenten van twijfel, vermoeidheid, angst en waar ben ik eigenlijk in godsnaam mee bezig.
Tegelijk zie ik ook dat ik de afgelopen jaren hard heb gewerkt om mijn weken er te doen uitzien op een manier waar mijn innerlijk kind blij van wordt.
Hoe?
Awel.
Het begint met zelfkennis en ontdekken wat dat innerlijk kind leuk vindt, maar ook wat het lastig vindt.
Wat haar triggert op een manier die zwaar voelt. Hoe ik haar als volwassene kan ondersteunen, zodat ze voldoende vrijheid blijft hebben om te spelen, te maken, te ontdekken.
----
TRIGGERLIJST
Ik raad mensen soms aan om eens een lijst te maken van hun voornaamste triggers.
Bij mij: van alles moeten. Haast. De druk om te slagen of succesvol te zijn. Hoge verwachtingen of het gevoel hebben dat die bestaan. Mensen die over mijn grenzen gaan of heel hard op mij leunen. Weinig witruimte in mijn agenda.
Ik heb in principe niks tegen deadlines, maar ze mogen niet te strak zijn.
Ik hou heel erg van stilte, mogen leren, tijd met mezelf. Sociale interacties en menselijke relaties vragen best veel van mij. Ik heb een introverte persoonlijkheid en laad op van tijd alleen.
Ik heb een paar keer een burn-out moeten doormaken om te beseffen dat dat ervoor zorgt dat de gemiddelde kantooromgeving niet echt mijn ding is.
Thuiswerken voelt goed, op voorwaarde dat ik voldoende interactie heb. Daarom ben ik naast online trajecten maken, ook begonnen met 1:1 coaching. Ik vind het ook belangrijk om naast mijn werk mensen te zien om mee te gaan lunchen of wandelen. Dat is allemaal trial and error geweest.
Eerst was ik journalist, wat op zich een goede job is voor mijn innerlijk kind dat heel nieuwsgierig is, en graag dingen maakt en schrijft. Maar er waren ook dingen die het minder lagen. Mijn innerlijk kind werd heel blij van schrijven en bloggen. Elke dag een stukje. De interactie met het publiek. Dingen kunnen delen.
Uiteindelijk heb ik de shift gemaakt van schrijven voor een hoofdredacteur naar mijn eigen uitgever worden die podcasts schrijft en nieuwsbrieven en posts en cursussen. Ik heb die switch volledig durven te maken toen ik tijdens een sessie met een loopbaancoach hoorde hoe ik mijn ideale job omschreef, en dus die waar mijn innerlijk kind superblij van zou worden: boeken lezen en erover schrijven. Tadaa, dat is wat ik nu doe. Dat, en coachen. Nog iets wat ik heel graag doe.
----
CLUB FOERT
En ook Club Foert is ontstaan vanuit waar mijn innerlijk kind oprecht blij van wordt.
Ik besefte dat ik heel graag conversaties voer over onderwerpen die mij boeien in mijn live calls tijdens de trajecten die ik heb. Dat die misschien niet moesten samenhangen met de looptijd van een traject.
Mijn zakelijk model voorziet heel veel gratis content, zoals deze podcast, mijn nieuwsbrief en mijn social posts, maar dit verhaal blijft maar duurzaam als er mensen zijn die dieper duiken en mij financieel ondersteunen door ook iets betalends te kopen. Je kan mij steunen en ervoor zorgen dat ik deze podcast gratis kan blijven maken door een paar dingen te doen.
Club Foert is het meest goedkope en laagdrempelige.
Ik wilde een uitgebreide, diverse groep aantrekken door mijn prijs schappelijk te houden.
Je kan 25 euro betalen voor een maand, en daar krijg je veel voor, omdat het een traject is dat ondersteund wordt door een grotere groep.
Ik denk niet dat je ergens anders snel twee live calls en een community krijgt voor die prijs.
Hoe meer mensen mij voor een maand betalen, of meerdere maanden deel uitmaken van Club Foert, hoe meer dat mij als maker en coach wat ademruimte geeft om een volgend traject uit te werken, maar ook om dit soort podcasts te maken.
Overweeg het dus zeker eens, elke bijdrage is een duim omhoog voor mijn werk, dat al een paar jaar mijn fulltime job is en een werk van liefde, en iets dat ik hoop te kunnen blijven doen.
-----
NO SUCH THING AS A FREE MEAL
Ik geef deze uitleg even omdat ik merk dat mensen niet doorhebben dat er niet zoiets bestaat als gratis werk. Ik heb als journalist gewerkt en kreeg zo vaak de vraag of ik mijn stukken die achter betaalmuren zaten gratis kon doorsturen.
Maar dat kan natuurlijk niet, en dat is ook een gekke vraag. Alsof je naar de bakker gaat en om gratis pistolets vraagt. Al het werk van journalisten, eindredacteurs, fotografen, moet natuurlijk betaald worden door iemand.
Als niemand nog ergens voor wil betalen, dan eindigt het werk van creatieve mensen zoals ik op een bepaald moment.
Ik leef voor alle momenten waarop ik zie hoe mensen hun eigen stuur in handen nemen of mij laten weten dat een podcast hun leven een andere draai heeft gegeven. Oprecht. Ik word daar belachelijk blij van en het geeft mij altijd weer goesting om te blijven delen, schrijven en maken, ook gratis. Ook voor mensen die mij nooit iets zullen betalen.
Tegelijk wil ik ook transparant zijn over het systeem dat achter mijn bedrijfsmodel zit, en dat ik überhaupt een bedrijfsmodel heb.
Ik wil daar ook eerlijk over zijn: een deel van de reden dat deze podcast bestaat, en dat ik dingen deel op Instagram, is omdat het mij en mijn innerlijk kind toestaat op een manier die duurzaam is voor mij, met mijn gevoelig zenuwstelsel en moeite om mee te draaien in het systeem van werken voor een baas, een vast aantal uren per week.
Dat is nooit evident geweest.
Wat ervoor snapt dat het ook niet evident is voor andere mensen, en mij als coach empathie oplevert, waarmee ik dat voor anderen kan ontschamen en ontschuldigen. Ik weet wat het is en wat het vraagt.
Ik probeer hier zo genereus te zijn als ik kan met wat ik heb geleerd, en tegelijk zorgt elke aankoop van iets dat ik heb gemaakt of maak ervoor dat ik dit kan blijven doen. En ik ben daar heel dankbaar voor, want deze job is een cadeau voor mezelf, en tot mijn plezier geeft het andere mensen ook iets waar zij waarde uit halen.
Dus als je iets aan deze podcast hebt, en je hebt nog nooit geïnvesteerd in een traject, dan is dat misschien wel een optie.
Je vindt mijn volledige gratis en betalende aanbod op mijn website: kellyderiemaeker.be.
Ik ben een kleine zelfstandige, en ik doe er alles aan om wat ik maak zo betaalbaar mogelijk te houden, zodat zoveel mogelijk mensen ermee aan de slag kunnen en ik zelf onze boodschappen kan betalen.
Het blijft een boeiende oefening, want mijn innerlijk kind wordt minder blij van het feit dat wat ze doet ook de boodschappen moet betalen.
Gelukkig kan ik haar daar als de volwassene die ik ook ben, doorheen coachen en helpen.
Soms is dat simpeler dan op andere momenten.
Het vraagt vertrouwen.
Radicaal eerlijk zijn met mezelf.
Mogen veranderen van richting.
Durven proberen en experimenteren, en trots zijn dat ik mag en durf, los van de resultaten die ik nooit in de hand heb.
Ik vond het belangrijk om dit vandaag met jou te delen. Omdat ik denk dat ook daar transparant over kunnen zijn, de innerlijke spanning wegneemt die ik soms voel als ik mijn betalend aanbod vermeld.
Deze podcast, mijn nieuwsbrief, mijn sociale media, zijn manieren om voldoende mensen in contact te brengen met mijn aanbod dat niet gratis is. Kom dus zeker eens kijken naar mijn winkeltje.
De goedkoopste optie, die heel veel waarde bevat, is op dit moment mijn maandelijks lidmaatschap, Club Foert. Daar kan je op elk moment terecht, je bent niet te laat, en ik zou je daar heel graag ontmoeten, zodat jij kunt kennismaken met mijn werk als coach, en met anderen die hetzelfde aan het bekijken zijn als jij.
Het is de plek waar we onze innerlijke kinderen ruimte geven en laten spelen in groep. Hun verhalen vertellen. Mogen voelen wat ze nodig hebben.
Bedankt om tot hier te luisteren.
Mijn volwassen zelf en mijn innerlijk kind zijn jou daar heel erkentelijk voor.