Hey daar, welkom in mijn podcast!
Deze maand hebben we het in Club Foert, mijn gloednieuwe online community waarin je nog altijd welkom bent, zie ook clubfoert.be, over het thema van cringe mogen zijn volgens anderen en FOPO.
The fear of people’s opinions.
Angst voor van het engste dat er bestaat, volgens sommige mensen: de meningen van anderen over hen.
Ik werd belachelijk hard geïnspireerd door een boek dat mij werd aangeraden: FOPO van Michael Gervais.
FOMO kennen de meesten wel als afkorting denk ik. The Fear of Missing Out. De angst om van alles te missen en niet overal bij te zijn.
Ik heb daar als introvert minder last van dan van JOMO. The Joy of missing out. De lol van ergens niet per se te moeten bijzijn.
Maar FOPO, ik ken weinig mensen die daar geen last van hebben.
Ik zou durven zeggen dat iedereen die ik coach daar in meer of mindere mate last van heeft, net als ikzelf.
Veel minder dan vroeger, maar mijn angst voor de meningen van andere mensen is zeker nog niet voorbij, en ik weet ook niet of dat ooit zo zal of moet zijn. Wat ik wel weet is dat die angst veel mensen in de weg zit om een leven te hebben dat zij zelf leuk vinden.
De schrijver van het boek noemt FOPO een verborgen epidemie die misschien wel de grootste beperking van menselijk potentieel vormt. Bam. Laat die maar even binnenkomen en vraag je eens af of dat voor jou waar zou kunnen zijn. Niet vanuit zelfkritiek, maar vanuit nieuwsgierigheid.
Als je er even bij mag stilstaan, begin je je te realiseren hoe vaak wij beslissingen laten beïnvloeden door wat anderen over ons zouden kunnen denken.
Hoe sneller je je relatie verandert met de mening van andere mensen over jou of over van alles en nog wat, hoe vrijer je leven zal worden en voelen.
Volgens mij wil je dat.
Ik ga je vandaag vertellen wat FOPO juist is, hoe het je leven kan bezoedelen met angst en controledrang, en wat je vandaag nog kunt doen om je ervan te verlossen.
Wil je deze conversatie verder zetten in groep of heb je een vraag die je mij of de andere deelnemers rechtstreeks wilt voorleggen >> Vervoeg dan vandaag nog club foert op clubfoert.be. We zijn heel deze maand bezig met kijken naar onze FOPO en uitzoeken hoe we ermee aan de slag kunnen gaan in ons leven.
---
Goed.
FOPO dus.
De angst voor de mening van andere mensen.
Michael Gervais definieert het als een anticiperend mechanisme dat psychologische, fysiologische en fysieke activatie omvat om afwijzing te vermijden en interpersoonlijke verbinding te bevorderen.
In eenvoudige taal: we zijn geprogrammeerd om erbij te willen horen en niet afgewezen te worden.
Er is een citaat uit het boek dat dit mooi samenvat: *”FOPO duikt bijna overal op in ons leven—en de gevolgen zijn groot. We spelen op safe en houden ons klein omdat we bang zijn voor wat er aan de andere kant van de kritiek zal gebeuren.”*
Bam.
We zijn bang voor wat er aan de andere kant van kritiek zal gebeuren.
Misschien omdat we diep vanbinnen geloven dat wij niet om kunnen met wat daar gevoeld of getoond zal worden.
Hij vervolgt: *”We ruilen authenticiteit in voor goedkeuring. We steken onze hand niet op als we de uitkomst niet kunnen beheersen. We proberen de kamer te lezen, niet uit welwillendheid, maar voor een gevoel van erbij horen. We lachen wanneer het niet grappig is. We bijten op onze tong wanneer iemand iets beledigends zegt.”*
Fjoew.
Kijk eens naar je leven.
Kijk maar, met nieuwsgierigheid.
Herken jij dat?
Doe je vooral wat anderen in je omgeving doen, of marcheer je op het ritme van je eigen drum?
Als je bang bent voor wat anderen over jou zouden kunnen denken, dan heeft dat heel wat invloed op van alles en nog wat.
Het komt erop neer dat we onze eigenwaarde externaliseren.
Dat we dat gevoel laten afhangen van hoe anderen naar ons kijken en op ons reageren.
We zien onszelf door de ogen van anderen. We kijken buiten onszelf om te bepalen hoe we ons over onszelf voelen.
---
Is dat een probleem?
Ik denk van wel, en in het boek wordt dat ook duidelijk. Rekening houden en leven vanuit angst voor de mening van anderen, vreet energie die niet meer beschikbaar is voor andere zaken.
Gervais vergelijkt het met apps die stilletjes op de achtergrond van een computer draaien: *”Ze verbruiken geheugen, verwerkingskracht en batterijleven, en vertragen uiteindelijk de prestaties. FOPO verbrandt veel van onze interne bronnen.”*
Het vertraagt ons, sowieso.
Je leert door te doen, maar door bang te zijn voor elke mening, beperk je jezelf in je doen.
Als je je angst aan het stuur van je leven laat zitten, dan kan dat je volledig verlammen en ervoor zorgen dat je niet overgaat tot datgene dat je beter maakt in om het even wat: actie.
Mensen die last hebben van FOPO piekeren en denken veel over dingen doen en proberen, en soms lezen ze er ook allerlei boeken over, maar als puntje bij paaltje komt en de botten moeten aangedaan worden om in de modder te gaan ploeteren, dan overheerst de angst soms zo hard dat ze erdoor verlamd zijn.
Het gevolg daarvan is: *”Door te doen alsof je iemand bent die je niet bent, voel je voortdurend de druk om de façade in stand te houden. Dit kan de gevoelens van onzekerheid en angst voor ontmaskering versterken.”*
Er is zo’n citaat dat zegt: maak je druk over wat anderen over je denken, en je zult heel je leven hun gevangene zijn.
Herken jij dat? Dat gevoel van er zit misschien wel meer in, maar ik durf niet goed want ik ben bang dat ze mij niet gaan snappen, uitlachen of afwijzen?
Luister dan zeker verder.
---
FOPO is vanuit evolutionair oogpunt heel logisch. Als mens was het ooit extreem belangrijk om niet afgewezen te worden door je troep.
Ons overlevingsmechanisme van toen zwaait ook nu nog de plak.
Je moet serieus tegen je natuur leren ingaan om een stap naar voor te kunnen zetten en te zeggen: hallo, dit ben ik en dit is wat ik te zeggen heb, en het kan mij niet zo bommen of jullie het oké vinden of niet.
Lach mij maar uit.
Rol maar met die ogen.
Zeg maar achter mijn rug dat ik wel heel veel noten op mijn zang heb.
Of dat mijn West-Vlaams accent op de ballen trekt.
BRING IT.
Zeker als je je waarde laat afhangen van hoe je wordt gezien door anderen, voelt dat extreem onveilig.
En dan is er nog iets dat speelt. Wat psychologen het spotlight effect noemen.
Mensen overschatten de mate waarin hun acties en uiterlijk door anderen worden opgemerkt. In feite besteden we veel meer aandacht aan onszelf dan andere mensen aan ons besteden. We denken dat we ‘in de spotlight’ staan en dat alle ogen onze bewegingen observeren, en dat onze tekortkomingen worden uitvergroot voor de hele wereld om te zien.
Dit komt door een egocentrische bias. We leven in het centrum van onze eigen werelden en projecteren ons denken op anderen.
De waarheid is dat mensen niet zo op jou gericht zijn als jij op jezelf gericht bent. Zij, net als jij, zijn meer gericht op zichzelf.
Een van mijn favoriete quotes is van David Foster Wallace: *”Je zult veel minder bezorgd worden over wat andere mensen van je denken wanneer je beseft hoe zelden ze dat doen.”*
---
Hoe bevrijden we ons nu van FOPO en de verpletterende en verlammende impact ervan?
Een belangrijk inzicht is dat we vaak denken te weten wat iemand anders denkt, maar in werkelijkheid is dat meestal speculatie.
NIVEA indachtig: niet invullen voor een ander. Als we dat wel doen, dan projecteren we meestal gewoon onze onzekerheden op wat we denken dat anderen over ons zouden kunnen denken.
De oplossing? In plaats van perspectief te nemen, vraag het gewoon! *”Als je je afvraagt wat iemands mening is, stop met gissen, vraag het direct en luister.”*
Gervais biedt ook een krachtig tegengif voor FOPO: *”De eenvoudige daad van onszelf naar voren brengen is een tegengif voor FOPO, omdat FOPO wordt gevoed door passiviteit en projectie.”*
Hij stelt: *”De meningen van mensen hebben alleen macht over ons in de mate waarin we hen die macht geven.”*
Je mag dat zelf beslissen.
Of het een probleem is, dat mensen meningen hebben, jou niet direct begrijpen of oordelen.
Misschien nog belangrijker: of je elke mening over jou even veel gewicht kiest te geven.
Denk terug aan mijn podcast over de kracht van het woord vaneigens.
Vaneigens vinden sommige mensen jouw levenskeuzes raar.
Dat mag.
Zij zijn jou geen goedkeuring verplicht.
Maar we verwachten dat precies wel.
Dat iedereen ons begrijpt en lief is en akkoord gaat.
Maar dat kan niet en is niet nodig.
Wel als jij het laat betekenen dat er iets mis is met jou of je keuzes als je buurvrouw ze niet snapt.
Maar het zegt alleen iets over de voorkeuren en meningen van de ander.
Wat doet de mening van je buurvrouw ertoe?
Zeker als je beseft dat we allemaal doodgaan en je dan maar beter voor jezelf hebt geleefd, en niet voor je buurvrouw.
Dat mag jij beslissen. *”De meningen van mensen hebben alleen macht over ons in de mate waarin we hen die macht geven.”*
Citaat van Steve Jobs: *”Bijna alles—alle externe verwachtingen, alle trots, alle angst voor verlegenheid of mislukking—deze dingen vallen gewoon weg in het aangezicht van de dood, waardoor alleen overblijft wat echt belangrijk is… Laat het lawaai van andermans meningen je eigen innerlijke stem niet overstemmen.”*
---
Het is tegenwoordig zo gemakkelijk om op alles en iedereen die zijn nek uitsteekt commentaar te geven zonder enig gevolg dat ik ook graag nog eens verwijs naar dat bekende citaat van Theodore Roosevelt van de man in de arena:
```
Het is niet de criticus die telt; niet degene die ons erop wijst waarom de sterke man struikelt, of wat de man van de daad beter had kunnen doen.
De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, zijn gezicht besmeurd met stof, zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt en keer op keer tekortschiet, omdat dat nu eenmaal onvermijdelijk is;
Die desondanks toch probeert iets te bereiken; die groot enthousiasme en grote toewijding kent; die zich helemaal geeft voor de goede zaak;
Die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootse verrichting proeft, en die, als het tegenzit en als hij faalt, in elk geval grote moed heeft getoond…
```
Ik probeer vooral te luisteren naar de mening van mensen die ook in de arena gaan staan in plaats van vanop de tribune commentaar geven en zelf nooit iets durven doen of maken of bedenken.
Je moet je authenticiteit niet offeren voor aanvaarding.
Het is zoveel toffer om jezelf te kunnen zijn en uitdrukken en te ontdekken wie daar wel respect voor kan opbrengen, of ze je meningen nu delen of niet.
Misschien zijn dat wel de mensen waarmee je verder wilt.
Ik geloof almaar meer in jezelf uitdrukken vanuit zelfrespect.
En zo anderen helpen en inspireren om hetzelfde te doen.
Dit citaat komt ook nog uit het boek:
*”Het grootste berouw van mensen aan het einde van hun leven was leven voor de goedkeuring van anderen. Wanneer het feest bijna voorbij is en iedereen, en hun meningen, naar huis is gegaan, zul je je afvragen waarom je hen zoveel macht in je leven hebt gegeven.”*
Heb je zin om te kijken naar jouw FOPO?
Deze maand ga ik in Club Foert verder op dit elan, en ben je welkom om deel te nemen aan twee live calls en de zalige community om hier voor jezelf mee aan de slag te gaan.
www.clubfoert.be, heel graag tot daar!