Hey daar, welkom in deze aflevering die een deel 2 is over mijn verhaal met verslavingen in het algemeen, en alcohol in het bijzonder.
Als je nog niet luisterde naar deel 1, dan raad ik je aan om dat eerst even te doen, en dan terug te komen naar deze aflevering.
In deel 1 had ik het over een paar mogelijke redenen die kunnen bepaald hebben dat ik verslavingsgevoelig ben.
Ik had het over een mogelijke link met mijn neurodiversiteit en met de systemen waarin we leven en de druk die daar sowieso bij komt.
Vandaag, in deze deel 2, keer ik nog eens terug naar acht jaar geleden, en vertel ik je hoe ik besliste om te stoppen en wat daar allemaal voor nodig was en mij persoonlijk heeft geholpen om het vol te houden.
---
Even terug naar 2016.
Ik ben op 1 maart van dat jaar opnieuw moeder geworden, van een dochter, Flo.
De aanloop daarnaartoe was alcoholvrij, dat is nu eenmaal meestal zo als je in verwachting bent.
Die zwangerschap kwam er niet zomaar.
Beide zwangerschappen kwamen er na een vruchtbaarheidstraject, omdat ik PCOS heb, en dus minder kans op een natuurlijke eisprong.
Niet alleen dat: nadat ik vier jaar eerder een huilbaby kreeg en daar serieus van afzag, was het lang niet zeker of we een tweede kindje wilden en zouden aandurven.
Mijn schoonmoeder had in die periode kanker, en ik wist dat ik zwanger was op de dag voor haar begrafenis.
Daarna koos ik ervoor om opnieuw in therapie te gaan, en ervoor te zorgen dat, als ik weer een huilbaby had, ik me zo goed en kwaad mogelijk kon laten begeleiden.
Lang verhaal kort: Flo was de makkelijkste baby ooit.
En toch overwoog ik toen niet om niet te herbeginnen met alcohol drinken. Het ging vanzelf. Ik mocht drinken, en ik dronk.
Maar ik voelde al snel dat ik het niet op een gezonde manier deed. Ik dronk thuis om het randje van dingen af te halen die lastig gingen. Ik ging uit en wist soms niet meer wat ik het laatste uur had gedaan of gezegd en tegen wie.
Ik had al heel wat therapie gehad, en was dus van alles in vraag aan het stellen, en al heel snel na de geboorte van Flo betrapte ik mezelf op het bedenken van allerhande regels om ervoor te zorgen dat ik niet te veel dronk, want eentje was voor mij altijd geentje.
Ik besprak het met mijn partner en therapeute, die zelf niet echt een probleem zagen op basis van hoeveelheid. Maar ik moest eerlijk zijn met mezelf: het was niet gezond.
Er was geen compleet dieptepunt.
Ik ben niet opgepakt terwijl ik zat achter het stuur zat. Ik heb niet gevochten in dronken toestand. Ik herinner me wel een zatte nacht op café en hoe mijn zoon van toen bijna vier aan mijn bed stond en ik de ergste kater van mijn leven leek te hebben. In de weken ervoor weet ik nog dat ik op feestjes niet naar huis wilde, en mijn man moest aandringen om met ons zoontje naar huis te gaan.
Er was een stem die bleef zeggen: dit wil ik niet. Ik wil niet aan mijn kinderen tonen dat je regelmatig bezatten een goede manier is om je leven aan te kunnen.
Ik wil hen tonen dat je hulp mag vragen als het leven lastig voelt, en dat verdoven niks oplevert.
Maar ik kon maar echt stoppen op het moment dat ik tegen mezelf en anderen kon zeggen dat ik een probleem had met alcohol.
Dat duurde even.
Ik praatte het altijd weer goed.
Ik bedacht regels rond tijd, hoeveelheid, dagen wel en dagen niet, die ik dan altijd weer overtrad omdat ik het allemaal toch niet problematisch genoeg vond.
Ik herinner me dat ik een boek las dat me erg raakte. This Naked Mind van Annie Grace.
Stap 1 was: radicaal eerlijk kunnen zijn met mezelf.
Stap 2 was er kwetsbaar over praten met veilige anderen. Mijn man, mijn therapeut.
Stap 3 was beslissen en mezelf ondersteunen.
Ik heb veel gehad aan een subreddit die stopdrinking heette.
Ik las ervaringen en twijfels van anderen.
Ik herkende heel veel.
Ik trok me op aan hun succesverhalen over minder schaamte en schuldgevoel en meer energie. Nooit meer katers. De trots die daarbij hoorde. Maar ook de angsten die ik ook voelde.
Sommige van mijn relaties leken voor een stuk opgebouwd uit samen uitgaan en drinken. Ik wist niet hoe ik het ging uitleggen. Ik wist niet wat ik zou antwoorden als mensen me zouden vragen of ik misschien zwanger was, want waarom zou ik anders niet meer drinken ineens? Ik dronk altijd en elke reden was goed.
Ik heb daar de tijd voor genomen.
Om die angst te bekijken.
Om te beslissen dat ik het toch zou doen, ook als het lastig werd.
Wat bleek?
Ik had genoeg aan een zinnetje.
Als iemand vroeg waarom ik niet dronk, zei ik dat ik meer dan genoeg had gedronken voor de rest van mijn leven. Dat werkte. Als mensen het echt wilden weten en doorvroegen, dan sprak ik erover zonder schaamte.
Het was wat het was.
En ik deed het een dag met een keer.
Het ging makkelijker dan ik dacht.
Het bracht zoveel rust ook, het was helder. Ik vind stoppen altijd simpeler dan minderen, en dat bleek ook nu.
Ik vond innerlijke rust in niet meer moeten kiezen.
Ik vond het heerlijk dat ik geen katers meer had. Ik was belachelijk trots met elke nuchtere miijlpaal. Eerste kerst zonder. Eerste verjaardag zonder. Eerste keer op restaurant zonder. EN dan ontdekken dat ik me nog meer amuseerde.
Ooit zo hard gelachen dat de kok dacht dat ik stiepelzat was.
Heerlijk.
Plots ben je zes maanden ver, en dan wil je dat niet meer weggooien.
Voor mij is het helder dat het voor altijd is. Ik denk niet dat ik een normale relatie met alcohol kan hebben, en ik zie ook niet in waarom ik het zou willen proberen.
Ik wil mijn shit in de ogen kijken, en weglopen in alcohol helpt helemaal niet.
Ik ben iemand die de dingen aangaat.
En ook: nuchter zijn heeft me alles gegeven dat alcohol mij beloofde, maar nooit gaf.
Zelfvertrouwen.
Trots.
Groei.
Ik werd net angstiger door te drinken, omdat het me bevestigde in een afhankelijkheid en een verhaal dat niet waar was.
Ik heb helemaal geen alcohol nodig om leuker of losser te zijn. Ik ben helemaal goed zoals ik ben. Alcohol deed iets dat ik aan het afleren ben: het liet me mezelf verlaten. Ik was al grenzeloos, maar alcohol maakte het erger.
En het was vreselijk voor mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen.
In de Reddit Group hebben ze een zinnetje dat ze tegen elkaar zeggen: i Will not drink with you today.
Vandaag drink ik niet.
Dat is het enige dat ik weet.
Ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik die knoop heb durven doorhakken, en mezelf heb leren ondersteunen zonder verslaving aan iets dat volgens mij geen enkel voordeel heeft.
Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt gehad.